เรื่องที่ 169 : งู (หรือสัตว์แมลงอื่น) กัดลูกค้า เจ้าของสถานที่บริการแห่งนั้นจำต้องรับผิดตามกฎหมายหรือไม่?
(ตอนที่สาม)
ตัวอย่างคดีศึกษาคดีที่สอง เหตุเกิดภายในอาคารสิ่งปลูกสร้าง
ขอสลับไปเป็นสัตว์แมลงชนิดอื่นเทียบเคียงให้เห็นภาพกว้างบ้างนะครับ
จำเลยมีบ้านแบ่งห้องพักกับเรือนพักให้เช่าพร้อมบริการอาหารเช้า โดยมีการว่าจ้างแม่บ้านเข้ามาช่วยจัดเตรียมความเรียบร้อย และทำความสะอาดห้องพักล่วงหน้าก่อนแขกผู้พักอาศัยจะมาถึง ซึ่งรวมถึงกระบวนการฉีดยาฆ่าแมลง เวลาเมื่อแม่บ้านพบเห็นปัญหาเรื่องแมลงเท่านั้น
ต้นปี ค.ศ. 2014 โจทก์ได้เช่าเรือนพัก (cabin) ซึ่งตั้งอยู่แยกออกมาเป็นส่วนตัวต่างหาก ในเรือนพักจัดให้เพียงมีตู้เย็นเล็ก ๆ ไว้ให้ ส่วนอุปกรณ์ซักรีดกับตู้เย็นขนาดใหญ่เพื่อเก็บสำรองอาหารสามารถไปใช้รวมที่บ้านของจำเลยผู้ให้เช่าได้ ด้วยความที่โจทก์มีความรู้ทางช่างอยู่บ้าง จึงเสนอตัวให้บริการช่วยเหลืองานด้านไฟฟ้า และงานบำรุงรักษาซ่อมแซมให้แก่จำเลยตามแต่จะเรียกใช้ ก่อนเกิดเหตุ ก็ได้รับการว่าจ้างจากจำเลยให้เข้าไปช่วยทำงานลักษณะดังกล่าวเป็นครั้งคราวบ้างแล้ว
ณ วันที่เกิดเหตุ 12 ธันวาคม ค.ศ. 2014 โจทก์ได้ถูกเรียกตัวเข้าไปตรวจสอบเครื่องล้างจาน และแก้ไขปัญหาน้ำรั่วตรงอ่างล้าง (sink) ขณะก้มลงไปตรวจสอบข้างใต้อ่างล้างนั้น โจทก์ได้ถูกแมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาล (brown recluse spider) กัด ซึ่งเป็นแมงมุมชนิดมีพิษร้ายแรง หากรักษาไม่ทันท่วงทีอาจมีอันตรายถึงชีวิตได้ และแมงมุมชนิดนี้สามารถพบเจอได้ในหลายรัฐในประเทศสหรัฐอเมริกา รวมถึงรัฐที่เกิดเหตุด้วย
ก่อนหน้านั้น โจทก์ให้การว่า ได้เคยพบเจอแมงมุมหลายครั้งทั้งในส่วนของห้องพัก และเรือนพัก โดยได้รายงานให้จำเลยผู้ให้เช่าได้รับทราบไปแล้ว จำเลยผู้ให้เช่าก็จะแจ้งข้อมูลนี้ต่อให้แม่บ้านรับเรื่องไปดำเนินการตามความเหมาะสมอีกทอดหนึ่ง
ที่ผ่านมา ยังไม่เคยมีแขกผู้เข้าพักอาศัยร้องเรียนเรื่องปัญหารบกวนจากแมลงใด ๆ อีกทั้งตัวโจทก์กับจำเลยผู้ให้เช่าต่างยอมรับว่า ไม่เคยพบเจอแมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาลในบริเวณห้องพัก เรือนพัก และบริเวณพื้นที่โดยรอบมาก่อนด้วยเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตาม จำเลยผู้ให้เช่าเองยอมรับว่า เคยอ่านข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตถึงเรื่องราวที่ว่า แมงมุมชนิดนี้จัดเป็นสัตว์แมลงประจำถิ่นของภูมิภาคนี้ สันนิษฐานได้ว่า อาจมีอาศัยอยู่แถบบริเวณนี้ได้ ประกอบกับเคยได้รับฟังถึงข่าวที่ผู้คนถูกแมงมุมชนิดนี้กัดอยู่บ้าง แต่ยืนยันว่า ไม่เคยพบเจอภายในบริเวณพื้นที่ตั้งทรัพย์สินของตนเองมาก่อนเลย
โจทก์ยื่นฟ้องจำเลยผู้ให้เช่าเรียกร้องให้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน เนื่องจากความประมาทเลินเล่อในฐานะเจ้าของสถานที่ดังกล่าว โดยกล่าวหาว่า จำเลยผู้ให้เช่าได้รับรู้ หรือควรได้รับรู้ถึงสภาวะภยันตรายจากการมีอยู่ของแมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาล แต่กลับละเลยมิได้ทำหน้าที่ในการแจ้งเตือน หรือในการจัดการดูแลรักษาความปลอดภัยของสถานที่แห่งนั้นอย่างเหมาะสมเพียงพอ จนก่อให้การบาดเจ็บแก่โจทก์ขึ้นมาท้ายที่สุด
จำเลยผู้ให้เช่าต่อสู้ว่า ตามหลักกฎหมายทั่วไป มิได้กำหนดให้เจ้าของ หรือผู้ครอบครองสถานที่ต่าง ๆ จำต้องถึงขนาดคาดหวังถึงการมาปรากฏตัว หรือการปกป้องภยันตรายแก่ลูกค้าผู้เข้ามาใช้บริการทั่วไปจากสัตว์ป่า (animals ferae naturae) รวมถึงสัตว์ป่าประจำท้องถิ่นนั้น ๆ ตลอดจนแมงมุมแม่ม่ายสีน้ำตาลดั่งเช่นในคดีนี้ ซึ่งไม่มีผู้ใดเป็นเจ้าของครอบครองดูแลอยู่ อีกทั้งตนเองก็มิได้ทำการเชิญชวน หรือให้ที่พักพิงแก่สัตว์เหล่านั้นแต่ประการใด ด้วยเหตุนี้ ตนจึงไม่มีหน้าที่ในการที่จะต้องมาแจ้งเตือนถึงสิ่งที่ตนไม่ได้รับรู้ด้วย
ศาลชั้นต้นเห็นพ้องกับข้อต่อสู้ของจำเลยผู้ให้เช่า และตัดสินให้ไม่จำต้องรับผิด
โจทก์อุทธรณ์โต้แย้ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยผู้ให้เช่ามีความรับผิดตามฟ้อง โดยเห็นว่า โจทก์ได้ถูกแมงมุมดังกล่าวกัดในตัวอาคารสิ่งปลูกสร้าง และจำเลยผู้ให้เช่าได้รับรู้ หรือควรได้รับรู้ถึงความเสี่ยงภัยที่จะก่อให้เกิดภยันตรายขึ้นมาได้จากการปรากฏตัวของแมงมุมภายในห้องพักอยู่แล้ว ตลอดจนคำต่อสู้ตามหลักกฎหมายข้างต้นของจำเลยผู้ให้เช่าก็ยังไม่สามารถทำให้ศาลรับฟังคล้อยตามเช่นว่านั้นได้
จำเลยผู้ให้เช่ายื่นฎีกาคัดค้านคำตัดสินของศาลอุทธรณ์
ผลทางคดีจะเป็นเช่นไร? จะยืน หรือจะพลิก กรุณาอดใจรอลุ้นสัปดาห์หน้าครับ
บริการ
- รับบรรยายให้ความรู้ด้านประกันวินาศภัย
- รับแปลเอกสารกรมธรรม์ประกันภัย (อังกฤษเป็นไทย)
สนใจติดต่อ vivatchai.amornkul@gmail.com
อ่านบทความอีกชุดที่น่าสนใจเพิ่มเติมได้ใน พบ-ป(ร)ะ-กัน(ภัย): เป็นเรื่อง เป็นราว ใน Facebook Meet Insurance ที่ https://www.facebook.com/pomamornkul/
และที่ https://www.facebook.com/BestTrainingAdvisory
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น