เรื่องที่ 51: เธอโดด ฉันโดด เราโดด

(ตอนที่สอง)

คดีนี้ ศาลสรุปข้อพิพาท คือ โจทก์ฟ้องว่า ผู้ตายได้รับบาดเจ็บจากการกระโดดลงมาจากลานสู่พื้นดิน จนส่งผลทำให้เสียชีวิต ในขณะที่มีสภาพร่างกายปกติ และสุขภาพแข็งแรง ฉะนั้น ความบาดเจ็บดังกล่าวจึงเป็นสาเหตุใกล้ชิด และเป็นสาเหตุเพียงอย่างเดียวที่ทำให้เกิดการเสียชีวิตขึ้นมา

ส่วนฝ่ายจำเลยก็โต้แย้งว่า แม้ผู้ตายได้รับบาดเจ็บจากปัจจัยของอุบัติเหตุ (accidental means) แต่ความบาดเจ็บนั้นก็มิได้เกิดขึ้นจากปัจจัยภายนอก และมองเห็นได้อย่างชัดเจนด้วยสายตา ตามความหมายของกรมธรรม์ประกันภัย การเสียชีวิตดังกล่าวจึงมิได้เป็นผลเนื่องมาจากความบาดเจ็บนั้น แต่เป็นผลมาจากสาเหตุความผิดปกติทางร่างกายต่างหาก

ศาลจึงได้กำหนดประเด็นในการพิจารณาเป็นสามประเด็น ดังนี้

1) ผู้ตายได้รับบาดเจ็บภายในจากการกระโดดหรือไม่?

2) หากผู้ตายได้รับบาดเจ็บจากการกระโดดจริง แล้วเป็นผลเนื่องมาจากปัจจัยของอุบัติเหตุที่เกิดจากปัจจัยภายนอก อย่างรุนแรง และมองเห็นได้อย่างชัดเจนตามความหมายของกรมธรรม์ประกันภัยหรือไม่?

3) ความบาดเจ็บนั้นเป็นสาเหตุใกล้ชิดที่ทำให้เกิดการเสียชีวิตหรือไม่?

ผลการวินิจฉัย ประกอบกับพยานหลักฐานต่าง ๆ แล้ว ได้ข้อสรุป ดังนี้

1) หากการกระโดดของผู้ตายตามเพื่อนทั้งสองคน เป็นไปอย่างที่ตั้งใจ ด้วยใจสมัคร และมีสติแล้ว ผู้ตายก็น่าจะมิได้รับบาดเจ็บเหมือนดังเช่นเพื่อนทั้งสองคน แต่นี่กลับเสมือนหนึ่งกระโดดทุ่มลงมาทั้งตัว ในลักษณะที่ผิดปกติ จนก่อให้เกิดผลที่มิได้ตั้งใจ คือ ความบาดเจ็บขึ้นมา โดยพิจารณาประกอบคำให้การของเพื่อนผู้ตายเป็นเกณฑ์ และประวัติสุขภาพของผู้ตายก่อนหน้านั้นที่ว่า ผู้ตายมีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงเป็นปกติ

2) สำหรับการตีความถ้อยคำว่า อุบัติเหตุจะต้องเกิดจากปัจจัยภายนอก และมองเห็นได้อย่างชัดเจนด้วยสายตาเท่านั้น ศาลเห็นว่า เป็นการตีความที่แคบ และไม่น่ามีผลใช้บังคับได้จริง เพราะจำกัดสิทธิมากเกินไป การมองเห็นได้อย่างชัดเจนนั้น ควรหมายความรวมถึงการสามารถตรวจพิสูจน์ได้ อาจด้วยการส่องกล้อง หรือการผ่าตัด มิใช่จำกัดเพียงร่องรอยบาดแผลตามร่างกายภายนอกเท่านั้น ความรู้สึกปวดอาจไม่ถือเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ แต่อาการเจ็บปวดภายในร่างกายที่ส่งผลออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนด้วยสายตา ด้วยการแสดงอาการหน้าซีด เหงื่อแตก คลื่นไส้ อาเจียน การมีเลือดไหลออกมา หรือการขับถ่ายสิ่งผิดปกติออกมานั้น ถือเป็นการมองเห็นได้อย่างชัดเจนได้แล้ว แต่ทั้งนี้ จะต้องเป็นผลโดยตรงมาจากความบาดเจ็บนั้นเองด้วย   

3) สาเหตุใกล้ชิดนั้น ต้องเป็นสาเหตุโดยตรงที่ก่อให้เกิดผลถึงขั้นเสียชีวิตของผู้ตาย โดยมิได้มีสาเหตุอื่นใดมาสอดแทรก เมื่อปรากฏว่า การกระโดดทำให้เกิดความบาดเจ็บภายในร่างกายของผู้ตาย จนเกิดการอักเสบ และส่งผลทำให้สภาวะอวัยวะภายในส่วนอื่นได้รับผลกระทบ ไม่สามารถทำงานได้ตามปกติอีกต่อไป และนำไปสู่การเสียชีวิตของผู้ตายในท้ายที่สุด ดังนั้น การเสียชีวิตครั้งนี้ จึงเป็นผลสืบเนื่องโดยตรง และต่อเนื่องโดยไม่ขาดตอนมาจากความบาดเจ็บของร่างกายของผู้ตายโดยอุบัติเหตุ อันมีสาเหตุมาจากการกระโดดนั่นเอง เนื่องจากไม่ปรากฏพยานหลักฐานที่แสดงถึงการเกิดภาวะแทรกซ้อนอื่นต่อร่างกาย จนทำให้เสียชีวิตในคราวนี้แต่ประการใด

ด้วยเหตุผลดังกล่าว ศาลจึงวินิจฉัยให้จำเลย (บริษัทประกันภัย) รับผิด และชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ (ผู้รับประโยชน์) ตามเงื่อนไขความคุ้มครองของกรมธรรม์ประกันภัยอุบัติเหตุส่วนบุคคลด้วย

(อ้างอิงคดีUnited States Mutual Accident Association v. Barry, 131 U.S. 100 (1889)) แม้เป็นคดีค่อนข้างเก่าไปหน่อย แต่ปัจจุบัน ยังมีการอ้างอิงถึงกันอยู่ในต่างประเทศ

แล้วการเสียชีวิตจากโรคลมแดด (Sunstroke) นี่ เป็นอุบัติเหตุด้วยได้มั้ยหนอ?

คราวหน้า เราจะมาวิเคราะห์กัน โปรดติดตาม