เรื่องที่ 27 : อะไร คือ ความสูญเสีย หรือความเสียหายโดยตรง (Direct Loss or Damage)?

(ตอนที่สาม)

ที่ผ่านมา เราพูดถึงแต่ความเสียหายโดยตรง ในความหมายที่เกิดขึ้นแก่ตัววัตถุที่เอาประกันภัย ซึ่งคือ ทรัพย์สินของผู้เอาประกันภัย แล้วถ้าวัตถุประกันภัยเป็นความรับผิดตามกฎหมายล่ะ จะถือบุคคลภายนอกผู้เสียหาย เป็นผู้เสียหายโดยตรงได้ไหม? หากบังเอิญกรมธรรม์ประกันภัยความรับผิดตามกฎหมายของผู้เอาประกันภัยนั้น ซึ่งนายหน้าประกันวินาศภัยจัดไว้ให้นั้นไม่ดีพอ จนส่งผลทำให้บุคคลภายนอกผู้เสียหายนั้นมิได้รับความคุ้มครอง

ดูแล้วงง ๆ หรือเปล่าครับ? งั้นเรามาพิจารณาเรื่องนี้ด้วยกันดีกว่า

ในเดือนมกราคม ปี ค.ศ. 2010 บริษัท A ได้ว่าจ้างบริษัท B จัดงานกิจกรรมวันเด็กขึ้นมาควบคู่กับการแข่งขันกีฬา โดยให้มีเครื่องเล่นต่าง ๆ เป็นต้นว่า บ้านเป่าลม และกระดานลื่นแบบเป่าลม รวมทั้งกำหนดให้มีการประกันภัยความรับผิดของผู้จัดงาน เพื่อคุ้มครองผู้เข้ามาเที่ยวงานด้วยในวงเงินความคุ้มครองสูงสุดห้าล้านเหรียญสหรัฐ 

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2010 บริษัท B ผู้จัดงานได้แจ้งรายละเอียดข้อมูลต่าง ๆ รวมทั้งบ้านเป่าลม และกระดานลื่นแบบเป่าลมลงในใบคำขอเอาประกันภัยให้แก่นายหน้าประกันวินาศภัย C

นายหน้าประกันวินาศภัย C ได้ไปตกลงทำประกันภัยไว้กับบริษัทประกันภัยรายหนึ่ง แต่ในกรมธรรม์ประกันภัย ซึ่งระบุบริษัท B เป็นผู้เอาประกันภัยกลับระบุไม่คุ้มครองความบาดเจ็บทางร่างกายเนื่องจากเครื่องเล่นเป่าลม และ/หรือเครื่องเล่นอื่น ๆ ด้วย  

ครั้นในวันจัดงานวันที่ 12 มิถุนายน นายจอห์นได้ไปร่วมชมการแข่งขันกีฬา โดยในขณะที่เกิดเหตุ ไปยืนอยู่ข้างกระดานลื่นแบบเป่าลม แล้วถูกกระดานลื่นแบบเป่าลมขนาดใหญ่ล้มลงมาทับร่างของนายจอห์นได้รับบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตในเวลาต่อมา  

ภรรยาของนายจอห์นได้ฟ้องเรียกค่าชดเชยจากบริษัท B ผู้จัดงาน รวมทั้งบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แม้ชนะคดี แต่ก็ไม่สามารถติดตามเงินค่าชดเชยจากผู้จัดงานได้ ดังนั้น ภรรยาของนายจอห์นจึงไปฟ้องนายหน้าประกันวินาศภัย C ในข้อกล่าวหาว่า ประมาทเลินเล่อ และละเมิดสัญญาในการจัดประกันภัยอีกคดีหนึ่ง

ศาลวิเคราะห์ว่า นายหน้าประกันวินาศภัย C ไม่มีความรับผิดต่อภรรยาของนายจอห์น เนื่องมาจากการจัดประกันภัยผิดพลาดจนส่งผลทำให้การเสียชีวิตของผู้ตายไม่ได้รับความคุ้มครอง เพราะไม่มีหน้าที่ตามกฎหมายต่อผู้ตาย การที่บุคคลหนึ่งประมาทเลินเล่อในการดำเนินการตามข้อผูกพันในสัญญา จนอาจก่อให้เกิดความรับผิดแก่บุคคลภายนอกได้นั้น ก็ต่อเมื่อความประมาทเลินเล่อนั้นอาจส่งผลทำให้มีอันตรายแก่บุคคลภายนอกเพิ่มสูงขึ้นกว่าปกติเท่านั้น 

ทั้งผู้ตายก็มิใช่เป็นผู้รับประโยชน์ที่กำหนดไว้ตามกรมธรรม์ประกันภัยอีกด้วย ในความเป็นจริงแล้ว นายหน้าประกันวินาศภัย C มีความรับผิดตามสัญญากับบริษัท B และ A มากกว่า ในฐานะเป็นคู่สัญญากันโดยตรง ด้วยเหตุที่มิได้จัดทำประกันภัยให้เป็นไปตามความประสงค์ของคู่สัญญา 

อ้างถึงคดี Johnson v. Doodson Ins. Brokerage, et al., No. 14-1379 (6^th Cir. 2015)

เรื่องนี้เชื่อว่า หลายท่านคงพอเดาได้ว่า ศาลจะมีความเห็นอย่างไร? แต่คดีนี้ก็สู้กันถึงชั้นอุทธรณ์เหมือนกัน

เรื่องต่อไปถึงคราวของความสูญเสีย หรือความเสียหายโดยอ้อม (Indirect Loss or Damage) กันซะที